Recente updates:
De 63-jarige mevrouw H. meldt zich bij het ziekenhuis omdat ze een van haar nieren wil doneren. Ze heeft onlangs haar man verloren aan een nierziekte, maar hij kwam helaas niet in aanmerking voor een transplantatie. Nu hij overleden is wil ze graag iemand anders helpen die op de wachtlijst voor een donororgaan staat.
Ze heeft wel een wens: ze wil haar nier alleen doneren aan een jonge moeder. Als het ziekenhuis niet op dat verzoek ingaat ziet ze van de donatie af. De artsen twijfelen. Is het geen discriminatie als ze op het verzoek ingaan? Is het hek dan niet van de dam? Wat als een donor zou eisen dat het orgaan alleen mag gaan naar iemand met een bepaalde huidskleur of levensovertuiging?
Interview in Arts en Auto over de Nederlandse gezondheidszorg en andere belangrijke kwesties.
De regionale toetsingscommissies euthanasie kregen tot half mei 19 meldingen van euthanasie of hulp bij zelfdoding bij patiënten met psychiatrische problematiek. Zet de lijn zich door, dan zal het totaalaantal in 2014 niet veel afwijken van dat van vorig jaar, toen 42 meldingen werden gedaan.
Stel, een potentiële donor ligt op de intensive care en blijkt in het Donorregister met ‘ja’ te zijn geregistreerd. De familie weigert echter akkoord te gaan met orgaandonatie. Zo’n situatie doet zich voor bij circa 10 procent van de patiënten die met ‘ja’ zijn geregistreerd. Dat is opmerkelijk, omdat er formeel geen ruimte bestaat voor dergelijke bezwaren. Volgens de wet hoeft de arts bij een positieve registratie de familie immers alleen maar te ‘informeren over de wijze waarop aan de toestemming gevolg wordt gegeven’. Maar zou het ook wenselijk zijn om organen uit te nemen zonder toestemming van de nabestaanden?
Onlangs werd in België na veel publieke discussie de leeftijdsgrens voor euthanasie afgeschaft. Artsen kunnen daardoor nu ook het euthanasieverzoek van kinderen jonger dan 12 honoreren. Zou dat ook in Nederland moeten?
Het kan goed zijn dat we tot de conclusie komen dat alle financiële inspanningen mbt het stimuleren van orgaandonatie inderdaad de moeite waard zijn en dat we ze misschien zelfs moeten intensiveren. De conclusie kan echter ook zijn dat een deel van de miljoenen die jaarlijks naar het systeem van postmortale orgaandonatie gaan elders in de gezondheidszorg beter besteed zijn.
Over de vraag tot hoever het behandelen van pasgeborenen moet gaan.
Het afbreken van een gewenste, late zwangerschap is voor de toekomstige ouders en het behandelteam een zeer emotionele en belastende ervaring. Juist daarom is het van het grootste belang dat deze beslissing zorgvuldig en in alle rust kan worden genomen. Een overhaast besluit of een verdrietige reis naar het buitenland dragen daar niet aan bij.
Met enige regelmaat worden artsen geconfronteerd met patiënten die het verzoek doen om na een nog uit te voeren euthanasie de organen te kunnen doneren. Deze combinatie van procedures komt in België regelmatig voor maar is in Nederland nog niet eerder beschreven. Dit artikel beschrijft de eerste casus in Nederland.
Israël is onlangs een opmerkelijke weg ingeslagen om het orgaantekort aan te pakken. Er kwam een ander wettelijk systeem: geregistreerde donoren krijgen voorrang als zij een transplantatie nodig hebben. Ook mensen die toestemming hebben gegeven voor orgaandonatie van een overleden familielid krijgen voorrang, net als mensen die bij leven een orgaan hebben afgestaan. Het aantal orgaandonaties steeg, vooral door een gedaald aantal familieweigeringen, in één jaar van 7,8 naar 11,4 per miljoen inwoners, het aantal geregistreerde donoren van 10 naar 12 procent en het aantal levende donoren van 71 naar 117. De wachtlijst daalde met 10 procent.