Recente updates:
Ga je dit weekend nog iets leuks doen?’ vroeg ik onlangs aan een vriend van mijn kinderen. ‘Ja, we gaan uit eten, dat doen we af en toe met mijn ouders. Daar kijk ik zo naar uit!’ Inderdaad, naar de Burger King.
Het klinkt zo eenvoudig. In achterstandswijken is meer obesitas én er zijn meer fastfoodketens. Obesitas is een probleem. Haal de fastfoodketens weg uit arme wijken en er zal minder obesitas zijn. Dan worden mensen slank en gezond. Maar zo simpel is het niet.
Zouden mensen met een ongezonde leefstijl meer zorgpremie moeten betalen? Veertig procent van de Nederlanders vindt van wel, zo bleek onlangs uit een onderzoek van Zorginstituut Nederland. Op het eerste gezicht klinkt dat ook logisch. De vervuiler moet immers betalen? Maar zo eenvoudig is het niet.
Stel. Een zwangere vrouw weigert bloed als ze dat tijdens de bevalling nodig mocht hebben. Dat kan zijn vanuit religieus oogpunt, of, tegenwoordig regelmatig actueel, omdat ze geen ‘bloed wil van gevaccineerde mensen’. In de praktijk betekent zo’n verzoek een verwijzing naar de derde lijn, een extra consult van de anesthesist of gynaecoloog, medicinale voorbereiding op groot bloedverlies, extra alertheid door een staflid tijdens de bevalling en laagdrempelig ingrijpen bij bloedverlies. Dat kost allemaal tijd, aandacht en geld. En die kunnen maar één keer besteed worden. Een dergelijk verzoek gaat dan ook per definitie ten koste van andere patiënten, die die tijd en aandacht immers niet zullen krijgen.
De werkdruk in de zorg neemt schrikbarende vormen aan. De reguliere zorg wordt opnieuw afgeschaald. Daarmee nemen ook de frustraties toe. Onder zorgpersoneel natuurlijk, dat gevraagd wordt om opnieuw extra diensten te doen. Maar ook onder patiënten die op de wachtlijst staan voor een operatie, die steeds maar weer wordt uitgesteld.
Schelden, bedreigen en soms zelfs fysiek geweld: het komt in de zorg helaas steeds vaker voor. Inmiddels ervaart een groot deel van de zorgverleners agressie op de werkvloer. Soms is dat door eigen collega’s, maar steeds vaker door patiënten, hun naasten en bezoekers. Sommige zorgverleners ervaren die agressie zelfs iedere dag. Regelmatig worden mensen online bedreigd of zelfs thuis opgezocht. Twintig procent van de zorgmedewerkers voelt zich daardoor onveilig op het werk.
Is het een probleem dat in Amsterdam vaker euthanasie wordt uitgevoerd dan in Maastricht? Die vraag werd actueel nadat recent onderzoek liet zien dat er binnen Nederland grote regionale verschillen bestaan in het aantal meldingen van euthanasie.
Binnenkort krijgen mensen de mogelijkheid om zich te laten vaccineren tegen het corona-virus. Maar hoe gaan we om met de spanning tussen het recht op persoonlijke vrijheid en de plicht van zorgmedewerkers om anderen te beschermen? Welke persoonlijke consequenties gaan we verbinden aan bewust niet-vaccineren?
Onlangs pleitte de Tweede Kamer voor een verbod op maagdenvlieshersteloperaties, maar voor een dergelijk verbod zijn geen valide argumenten.
Wat doe je als je als arts kritiek hebt op het Corona-beleid? Is het wenselijk die kritiek te spuien op internet of in brandbrieven? Ben je vrij om van ‘concentratiekampen’ te spreken als het over quarantaine gaat? Past het als arts om een oproep te ondersteunen om je niet te houden aan de anderhalve meter afstand?
Waarom mag je iemand niet zomaar dood maken - ook niet als die dat heel graag wil? In deze tweetorial leg ik dat uit - en vertel ik ook waarom een wet voltooid leven zo gevaarlijk is.