Recente updates:

‘Help mij, dit is mijn laatste kans!’ Steeds vaker proberen patiënten via medische crowdfunding een behandeling te financieren. Een paar ethische kanttekeningen.

In 2016 werd op deze manier in de VS al meer dan 3 miljard dollar opgehaald, en de verwachting is dat dit alleen maar zal stijgen. Ook in Nederland komt het steeds vaker voor, al is de precieze omvang onbekend. Nederlandse omroepen maken er zelfs series over en maken zo onbedoeld reclame voor het verschijnsel.

Mag een arts asielzoekers ‘hitsige nieuwkomers’ noemen? Die vraag speelde onlangs in Medisch Contact, waar een psychiater zich stoorde aan het in haar ogen grove taalgebruik van een collega. Ook in Australië barstte recent een zelfde discussie los, toen een arts zich openlijk verzette tegen het homohuwelijk. De Medical Board of Australia stelde in een nieuwe gedragscode voor: ‘If making public comment, you should acknowledge the profession’s generally accepted views and indicate when your personal opinion differs’. Dat werd geïnterpreteerd als een inperking van de vrijheid van meningsuiting van artsen. Is dat terecht, hebben artsen inderdaad minder vrijheid om zich uit te spreken dan andere burgers?

Onlangs werd in IJsland een wetsvoorstel ingediend dat het besnijden van minderjarige jongens strafbaar maakt. Dit voorstel is een direct gevolg van een oproep  uit 2013 van een groep Kinderombudsmannen, waaronder die uit IJsland, waarin overheden werden aangespoord om maatregelen tegen jongensbesnijdenis te nemen, omdat zij dit in strijd achtten met fundamentele kinderrechten. De KNMG nam in 2010 een soortgelijk standpunt in en riep artsen op om jongensbesnijdenis te ontmoedigen.